Hai allemaal!

Om 2012 ook op papier af te sluiten hier nog een verslagje van mij uit het soms zonnige, maar de laatste dagen vaak erg regenachtige (grrrr) Kenia.
Ondertussen ben ik het hier al aardig gewend. Het stadje is nog steeds primitief, we worden nog steeds aangestaard en nageroepen, en iedere dag hebben we óf geen water, óf geen stroom, maar vind het nog steeds allemaal een geweldige ervaring. Uiteraard was het ook hier kerst, en hoewel ze hier officieel maar 1 kerstdag hebben, ligt het openbare leven hier voor iedereen met een beetje geld grotendeels plat voor een kleine week. Dat betekent dus geen dokters, geen \'stam\'restaurant, geen supermarkt en compleet ander hotelpersoneel. En wat doen we dan in Afrika: improviseren, slapen, en vooral erg trots zijn op een \'productieve dag\' als we 1 succesvol telefoontje hebben gepleegd. Jullie krijgen zo\'n dankbaar mens terug als ik weer in NL ben :p.
Op kerstavond wilde Els naar de kerk, en omdat ik geen zin had om alleen in een hotel te zitten op kerstavond en ik benieuwd was of het typisch Afrikaans was, besloot ik mee te gaan. Als ik nog eens zo\'n plan heb, hou me dan please tegen! Dineh, een 25-jarige lerares die twee weken hier bij haar zus is, kwam ons ophalen. We zouden om half 9 opgehaald worden, wat natuurlijk weer later werd. We kwamen op dat tijdstip al de eerste bezopen mensen tegen, echt apart hier, het lijkt wel een soort van bezigheidstherapie. Toen we daar aankwamen waren een paar mensen druk bezig de kerk te versieren met slingers en ballonnen, dus hebben we maar even geholpen. Daarna werd er een hoop gezongen en gedanst, en de uiteindelijke mis begon pas om 22u. Dat duurde echt superlang, te meer omdat het licht uitviel en een groot deel in het Swahili was. Het duurde uiteindelijk tot middernacht, omdat ze dan elkaar mochten feliciteren. Het was toen ook al flink afgekoeld, waardoor ik het superkoud had en alles extra lang duurde voor mijn gevoel. Het zingen en dansen was nog wel grappig maar de rest dus echt niet. Op eerste kerstdag hebben we \'s ochtends lekker uitgeslapen en gerelaxt in de zon. \'s Middags waren we door Dineh uitgenodigd om bij haar te komen eten, had ze gewoon voor Els en mij gekookt en de tafel gedekt, echt heel lief, maar we voelde ons best opgelaten. De rest van de dag hebben we niet zoveel gedaan, en tweede kerstdag ook niet. Toen hebben we onszelf wel getrakteerd op de enige frietjes in de omgeving, yummeeey!
Voor donderdag hadden we geregeld dat we met John Ngimor van Netherlands Harambee Foundation for Health een ziekenhuis en tbc huisjes konden gaan bezoeken. Het was maar 30 km, maar wel een hobbelige zandweg door de heuvels richting Oeganda. De route was echt supermooi. De tbc huisjes waren 10 stenen hutjes met per hutje plaats voor 4 tbc-patiënten die daar in de eerste fase van hun behandeling verplicht moeten blijven. Ze nemen dan dagelijks onder toezicht hun medicatie in. Het is in opzet een mooi project, maar door gebrek aan geld en lokaal toezicht op een aantal punten wel verwaarloosd. De huisjes waren vies, hadden geen matrassen, en het hek dat deze zeer besmettelijke patiënten moet afschermen van de rest van het ziekenhuisterrein was kapot. Het ziekenhuis zelf was met name gericht op de behandeling van leishmaniasis, een veel voorkomende ziekte hier.
Afgelopen vrijdag hebben we kunnen regelen dat we eerder onze 3 weken in Ortum kunnen volgen, omdat dat een privéziekenhuis is en er door de verpleegkundigen alleen gestaakt wordt in staatsziekenhuizen. Vanmiddag zullen we dus verhuizen, en we hebben veel boodschappen mee omdat we daar in een huisje van het ziekenhuis wonen en er geen supermarkt is, alleen wat kleine stalletjes. Waarschijnlijk krijgen we het daar in het ziekenhuis in ieder geval een stuk drukker! Gisteren zijn we als voorlopige afsluiter hier nog met Dineh nog naar een klein familiegericht natuurparkje geweest, en hebben we samen wat gegeten. Haar zien we half januari weer, omdat zij werkt in de buurt van Ortum, heel toevallig.
Als jaarsluitend verhaaltje was er toch weer een hele hoop te vertellen over 1 week, en ik hoop dat ik jullie nog niet verveel :p. Mijn nieuwe jaar gaat 2 uurtjes eerder in, maar ik zal aan jullie denken, ook al kan ik niet de gebruikelijke nieuwjaarszoenen uitdelen. Fijne jaarwisseling!

Liefs,

Margo