Het lijkt alweer eeuwen geleden dat we in West-Pokot waren, maar eigenlijk zijn we nog maar net iets meer dan een week weg. Aan de andere kant is de tijd afgelopen week zo ontzettend snel gegaan, dat ik zelf maar steeds foto\'s terug kijk om te bewonderen wat ik ook alweer allemaal gezien heb. Voordat we écht konden vertrekken, moesten we onze medepassagiers voor de 4 dagen van de safari ophalen. Dat bleken een 24-jarige Deense studente die in Nairobi stage liep, en haar nicht met 2 zoontjes van 6 en 9. Het jongste kind had alleen helaas een darmprobleempje, waardoor we om de haverklap een allesvernietigende gaswolk in moesten inademen. Om naar Masai Mara National Park te gaan moesten we een flink stuk rijden, dus de ramen bleven pertinent open. Met een rit langs de Rift Valley was de tijd in ieder geval prima te doden. Rond 14u ‘s middags kwamen we aan bij onze lodge in Masai Mara, waar we een bungalowtent toegewezen kregen en konden lunchen, waarna we om 16u vertrokken voor een afternoon game-drive. Hoewel we maar een paar uurtjes hadden voordat de zon onderging, zagen we meteen al superveel dieren, waaronder giraffen, jachtluipaarden (cheeta\'s) en een mannetjesleeuw. Die laatste ging er echter snel vandoor, en omdat de chauffeur besloot om een stukje vooruit te rijden op het moment dat ik een foto met zoom wilde maken, heb ik daar alleen een wazig plaatje van. Grrr... De volgende dagen maakten echter zo veel goed! Op maandag hebben we van 8u ‘s ochtends tot ruim 17u rondgereden door het park. Het is echt niet in woorden of foto\'s over te brengen hoe geweldig het is om zo veel wilde dieren van superdichtbij te zien. Er waren ontzettend veel giraffes en buffels, olifanten leefden in grote groepen en kwamen erg dichtbij, leeuwen lagen gewoon op de weg en cheeta\'s besloten gewoon om voor onze neus wat te gaan dollen. Bij de olifanten moesten we zelfs een keer vrij snel een stuk naar achter, omdat één van de mannetjes niet erg happy was met de afstand waarop wij stonden, en opeens zich erg dreigend omdraaide. Wat trouwens wel grappig is, is dat je volgens de regels met maximaal 5 busjes bij een wild dier mag staan, maar dat we bij de leeuwen op een bepaald moment wel met 15 busjes stonden, terwijl de leeuwen ongestoord verder gingen met waar ze mee bezig waren. Daarnaast hebben we tot aan de rivier gereden waar we heel veel nijlpaarden zagen, en een paar krokodillen. De ranger die met ons rondliep langs de rivier was erg enthousiast, maar vond toch echt wel dat ik een domme vraag stelde toen ik wilde weten of nijlpaarden altijd maar 1 jong tegelijk hadden: \'Natuurlijk maar één, want nijlpaarden leggen toch geen eieren\'. Na deze lange dag heb ik super geslapen, en dat moest ook wel, want dinsdag begonnen we om 6.30. Bij zonsopkomst was de hele omgeving nog mooier dan ie al overdag was, en wederom waren de dieren overal te spotten. Na een verlaat ontbijt vertrokken we naar Lake Nakuru, wat toch weer 8u rijden was. Eenmaal aangekomen hebben we gegeten en zijn we meteen lekker gaan slapen. Woensdag reden we ‘s ochtends vroeg het terrein van Lake Nakuru op, wat een compleet andere aanblik gaf dan Masai Mara. Masai Mara heeft uitgestrekte, dorre vlakten waarbij je lange tijd niemand ziet, en bij Lake Nakuru viel meteen de magische sfeer van het meer op. Er waren allereerst heel veel vogels, waaronder flamingo\'s, maar ook hadden we vrij snel de eerste witte neushoorns gespot. Natuurlijk wilden we de big five, waar we er in Masai Mara nog maar 3 van gezien hadden, volmaken, dus wilden wij nog een zwarte neushoorn en een luipaard zien. Onze chauffeur zei al dat we niet veel kans hadden, omdat beiden alleen leven en zich graag verstoppen in de bosjes of in lang gras, maar bijna aan het einde van onze trip zag Pia, het Deense meisje, opeens wat sluipen in het gras. Inderdaad lag daar een luipaard te loeren op een kudde gazelles, dus iedereen in ons busje wilde natuurlijk zien hoe ie er één te grazen zou nemen. Na een half uur muisstil wachten en camera\'s scherpstellen, wat ervoor zorgde dat de accu van Els\' camera volledig leeg was, hadden we de hoop op een glimp van het luipaard opgegeven, omdat we ‘m al 15 min niet gezien hadden. Plotseling, uiteraard nét op het moment dat we even afgeleid waren door een voorbijrijdende auto, sloeg het luipaard toe. Helaas voor zijn maag had ie niks te pakken, maar daarna draaide ie zich om en liep zo vlak voor ons busje langs! Echt een geweldige beloning voor het lange wachten! Omdat het wachten ons veel tijd gekost had, moesten we snel weer verder met onze rit, en na een lunch net buiten het park, vertrokken we alweer terug naar Nairobi. Daar aangekomen stapten we iets voor 19u op de slaaptrein naar Mombasa, die uiteraard ruim een uur te laat vertrok. In de trein zaten bizar veel backpackers, en ook hoorden we opeens op meerdere plekken Nederlands! De treinreis was op zich prima, maar de reden dat we de trein gekozen hadden als vervoersmiddel, was dat ie door Tsavo National Park rijdt, en dat we daar dus wat van zouden kunnen zien. Bij zonsopkomst bleken we het park echter al gepasseerd te zijn, maar desondanks was het een ervaring op zich. Bij aankomst hebben we snel een taxi geregeld die ons naar Diani Beach (1 u rijden) bracht, waardoor we ons de rest van de dag al in Diani Beach konden vermaken. We zitten hier in de enige budgetaccommodatie in de omgeving, in een heel eenvoudig huisje, maar het terrein zit aan het strand, en het strand is hier van het type palmbomen - wit zand - azuurblauwe zee. De temperatuur is ruim boven de 30 graden met licht briesje, kortom: erg vervelend. Het enige nadeel is dat alles hier kilometers uit elkaar ligt, waardoor je overdag met de matatu overal heen moet, en ‘s avonds alleen met de taxi uit eten kunt. De matatu blijft een geniaal vervoersmiddel: één mannetje rijdt, en één mannetje probeert al uit de deur hangend zoveel mogelijk klanten in het busje te krijgen. Daarbij hebben wij ons regelmatig afgevraagd of daar nooit iemand uit valt, maar in ieder geval zagen we 2 dagen geleden opeens de schuifdeur van het busje met een hoop lawaai op het wegdek vallen. Zoals ik al zei: geniaal. Vandaag hadden we verder ook nog een mooie ervaring met de vuilnisophaaldienst. Ik stond in het slaapgedeelte van ons huisje, toen ik een zacht geritsel hoorde. Zat er gewoon een supergrote baviaan in de keuken! Ik schrok me wild, en kon een gilletje niet onderdrukken, en toen de askar (bewaker) met z\'n houten knuppel aan kwam rennen, ging de baviaan er met de vuilniszak vandoor. Helaas is Els sinds die tijd ook haar zonnebril kwijt, dus wij speuren nog steeds verder naar een aap met een zonnebril op z\'n neus. Voor de komende dagen hebben we in ieder geval nog een snorkeltrip naar Wasini Island geboekt, waar we nog dolfijnen hopen te zien, maar voor de rest is het gewoon chillen, zwemmen, en heerlijk eten. Aankomende donderdag vliegen we alweer terug naar Nairobi, en we overwegen nog om vrijdag vóór onze vlucht naar Düsseldorf (die pas om 23.35u vertrekt) een 1-daagse game-drive naar Nairobi National Park te doen om alsnog een zwarte neushoorn te spotten. Het national park is ongeveer naast het vliegveld, dus logistiek gezien moet het te doen zijn.
Dit was alweer mijn laatste reisverslag vanuit Kenia, mijn laatste verslag zal ik vanuit het naar verluid erg koude Nederland schrijven. Af en toe verschijnen er misschien nog wel wat foto\'s, dus mocht je ze willen zien, hou dan m\'n weblog nog even in de gaten. Voor nu, hakuna matata, en tot snel!

Liefs,

Margo